Wij zijn toch niet de enige ouders die hiermee worstelen?

Met deze vraag komen de ouders van de dan nog 17-jarige Anne bij ons. Hun dochter, eerder al gediagnosticeerd met een licht verstandelijke beperking en ADHD, wordt over een half jaar 18. “Hoera, eindelijk volwassen,” zegt Anne zelf maar haar ouders maken zich zorgen. Want volwassen zijn, betekent voor hen bijvoorbeeld goed voor jezelf kunnen zorgen, (zelf) een baan vinden en vasthouden, je eigen financiën en verzekeringen regelen, etc.

En dat is waar de zorg van de ouders zit. Anne denkt dat ze de hele wereld aan kan, maar volgens haar ouders is ze weinig zelfredzaam. Vanuit de Jeugdwet ontvangen haar ouders nu nog een PGB om haar dagelijks te ondersteunen en stimuleren bij bijvoorbeeld de persoonlijke verzorging, op tijd opstaan en vertrekken naar haar stage. Maar ook bij het plannen van de week, het uitvoeren van eenvoudige klusjes zoals de vaatwasser in- en uitpakken of een maaltijd verzorgen, kan Anne niet zonder de ondersteuning van haar ouders. Gedurende de dag loopt zij zo vaak tegen probleempjes aan die zij zelf niet kan oplossen, dat ze te allen tijde moet kunnen terugvallen op haar ouders. Gisteren vertrok bijvoorbeeld de trein van een ander perron en belt zij haar ouders om te vragen wat ze moet doen.

Als Anne straks 18 is, valt ze ‘buiten’ de Jeugdwet. De casemanager van de gemeente adviseert Anne en haar ouders om te laten onderzoeken of ze een Wlz-indicatie kunnen aanvragen. MEE wordt ingeschakeld voor een psychologisch onderzoek naar de mogelijkheden en beperkingen.. Niet alleen wordt haar intelligentie bepaald maar ook wordt gekeken naar haar zelfredzaamheid en sociaal-emotioneel functioneren. De conclusie is dat zij in allerlei situaties afhankelijk is van volwassenen, die haar kunnen ondersteunen, stimuleren, adviseren, bijsturen en in sommige gevallen zullen moeten overnemen. Anne heeft geen inzicht in haar eigen beperking en ze heeft veel herhaling en instructie nodig voordat nieuw gedrag gewoonte wordt.

Voor Anne een confronterende boodschap maar voor haar ouders maakt deze uitslag veel duidelijk. Zij gaan aan de slag om de zaken voor hun dochter goed te regelen. Zij vragen beschermingsbewind voor Anne aan en doen een aanvraag voor een Wlz-indicatie. Deze wordt toegekend dus kan ze ook na haar 18e verjaardag de ondersteuning krijgen die zij nodig heeft. Eerst nog vooral door haar ouders maar gaandeweg zal een zorgaanbieder deze taak overnemen om Anne zo zelfstandig mogelijk haar leven in te (laten) richten. Het liefst in een eigen appartement met ambulante ondersteuning en de mogelijkheid om altijd iemand te kunnen bellen als ze tegen een probleempje aanloopt. Volgens Anne ben je dan wel ècht volwassen!

Janet, GZ-psycholoog

Om privacyredenen is de naam van Anne gefingeerd.